สีผี

      กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเซียนตือและเซียนโหย่ว ต้องการไปซื้อสี ณ ร้าน ว.พานิช ( ร้านขายอุปณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการเรียนการสอน )

      เธอทั้งสองก็เดินดูโน้นดูนี่ไปมา จนมาหยุดอยู่บริเวณที่เกี่ยวกับสีต่าง และด้วยกลัวว่าเซียนตือจะแย้งพูด

     เซียนโหยว "สีผี" ทั้ง ๆ ที่เธอเห็นนั้นมันคือสีไม้ต่างหาก

     ทุกวันนี้เพื่อนทุกคนเวลาที่อยู่กับเซียนโหย่วจะเรียกสีไม้ว่า"สีผี"

     นิทานเรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่า จะพูดอะไรก็ควรมีสติและคิดให้ดีก่อน ไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะแย้งพูด เพราะไม่อย่างนั้นแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องที่ติดตัวคุณไปตลอดชีวิตแน่นอน