กว่าจะมาเป็นเจ็ดเซียนไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย แต่ละคนมีความแตกต่างโดยสิ้นเชิง แต่มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือความชั่ว
หลังจากเรียนจบพวกเราไม่เคยมีดอกาสได้เจอกันครบเจ็ดคนเลยอย่างมากก็หกคนเพราะว่าเราเรียนกันคนละที่คนละเวลา
พวกเรายังคอยเป็นห่วงเป็นใยกันเสมอ ใครมีปัญหาก็ปรึกษาซึ่งกันและกันแม้ว่าเราจะไม่ค่อยได้เจอกันแต่ความรู้สึกที่เคยมีให้กันไม่เคยเปลี่ยนแปลงมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย
สมัยเรียนพวกเราชอบถ่ายรูป ไม่สิต้องเรียกว่าชอบอยู่ในรูปมากกว่าทุกคนไม่มีใครถือกล้องเพราะรู้ว่าจะไม่ได้อยู่ในรูป เพื่อน ๆ ทุกคนจะกล้วพวกเราว่า เอาแล้ว...ถ้าเมื่อไรถือกล้องถ่ายรูปให้พวกเราละก็มันจะต้องสร้างเป็นหนังได้แน่ๆ เลยเพราะพวกเราถ่ายรูปเยอะกันจริง ๆ
พวกเราจะเปลี่ยนการถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ และก็จะอารมณ์เสียเวลามีคนอื่นมาขี้ลอกเรา เบื่อจริง ๆ
ตอนที่พวกเราเริ่มเป็นเจ็ดเซียนใหม่ ๆ เราพยายามบอกหลายๆคนให้รู้แต่ไม่มีใครสนใจพวกเราเลย ในห้องไม่มีใครรู้ด้วยมั้งว่าเราตั้งชื่อกลุ่มว่าเจ็ดเซียน
พวกเราเบื่อข้าวโรงอาหาร เราเอาข้าวมากินที่โรงเรียนและจะไปกินที่ห้องประชาสัมพันธ์ เวลาอาจารย์จะฝากอะไรไปให้เพื่อนในห้องก็จะผ่านพวกเรา และพวกเราก็มักจะจัดการกันเองโดยเฉพาะขนม(ขนมหมีเพื่อน ๆ คงจำกันได้) เรากินกันเองจนหมดโดยไม่เอาไปให้เพื่อน ๆ ในห้อง
 |
| วันภาษาไทยกับเรื่องแก้วหน้าม้า |
 |
| ภาพวันที่เรากลายเป็นเจ็ดเซียน |
ในทุกๆวันของมื้ออาหารเที่ยงอิ๋วต้องเก็บเสื่อ ไม่รู้ว่าทำไมทุกคนต้องยัดเยียดหน้าที่นี่ให้อิ๋ว มันเหมือนเป็นศักดิ์ศรีที่ไม่มีวันยอมกันได้
.jpg)
เวลาเจอกันพวกเราก็กินข้าว...ซึ่งเสียเวลาในส่วนนี้ไปมาก มากกกกกกจริง ๆร้านโน้นคนนั้นไม่กิน ร้านนี่คนโน้นไม่เอาวุ่นวายมาก แต่มันก็เป็นความวุ่นวายที่พวกเรายอมรับกันได้
ล่าสุดที่พวกเราเจอกัน มันเป็นผลพวงมาจากน้ำถ่วม ทำให้ทุกคนมีโอกาสได้หยุดกลับบ้าน ไม่ใช่แค่เจ็ดเซียนแต่หกทับสามไปเดินสายหาอาจารย์ที่โรงเรียน
วันนั้นเป็นวันที่เราเกือบได้รวมตัวครบเจ็ดคนแต่เพราะเหตุการณ์บางอย่างทำให้ขาดไปคนหนึ่ง
หลังจากที่พวกเราไม่ได้เจอกันมานานวันนั้นเรานอนกันตีอะไรไม่รู้เรานอนเตียงเดียวกันห้าคนเบียดมาก แต่มันเป็นมติกลุ่มที่ไม่สามารถเลี่ยงได้ กว่าจะได้นอนไม่รู้เราคุยอะไรกันนัก เยอะแยะมากมายทาเล็บ และหัวข้อที่พวกเราคุยก็เปลี่ยนกันทุกๆสามนาทีได้มั้ง
 |
| คาถาเที่ยงธรรม อำนาจแห่งเทพ เจ็เซียนรวมตัว |
 |
| ท่านี้เหมาะกับน้ำมาก ๆ |
 |
| ม้า ช้าง ลา |
ไม่น่าเชื่อว่าบุคคลที่ไม่มีความสามารถอย่างพวกเราจะทำของอย่างนี้กันได้
 |
| คนข้างหลังเหมือนแบบว่า...น่ากลัวอ่ะ |
 |
| รูปนี่ตอนถ่ายกัน เอามาดูน่ากลัวมาก นันทวรรณถ้าเธอจะน่ากลัวขนาดนี่นะ |
ที่แรกเราจะนอนกันแค่คืนเดียวแต่ไหน ๆ ก้ไหน พวกเรานอนด้วยกันอีกคืน คืนนั้นทำให้เรารู้ว่า....ก่อนที่พวกเราจะมาเป็นเพื่อนกันนั้นเราเคยเป็นศัตรูแบบไม่ณุ้ตัวกันมาก่อน เราเค้ยเกียดกันแบบไม่มีเหตุผล ไม่น่าเชื่อว่าเราจะมาเป็นเพื่อนกันได้เหลือเชื่อจริงๆ แต่ใช่ว่าทุกวันนี้เราจะไม่เกียดกันนะ...ล้อเล่น
พวกเราเป็นเพื่อนที่ไม่จำเป็นต้องไปด้วยกันเสมอ ไม่ต้องเดินจำมือ กลับบ้านพร้อมกัน เราสามารถแยกกันได้ มีอยู่ครั้งหนึ้ง เคย้มีเพื่อนคนหนึ่งเดินมาถามว่าทะเลาะกันหรอ ไม่เห็นคุยกัน ทั้งที่ไปเข้าห้องน้ำกับแค่สองคน ส่วนที่ไม่คุยก็วันนั้นมันไม่มีอะไรให้คุยนิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น